Wilders wil in debat met radicale imams

Ik ga lekker meedoen met de hype om op elke uiting van Wilders te reageren; maar wel voor het eerst en het laatst.
De media hebben het volgens mij nog niet door, gezien de titel van dit artikel in de Volkskrant: Wilders wil in debat met radicale imams.
Dat is helemaal niet waar: Wilders wil niet in debat met de imams!
Het is absoluut voor iedereen voorspelbaar dat als je tegenstanders(let wel tegenstanders) die je hebt gekleineerd en gediskwalificeerd nooit zomaar op een uitnodiging tot een gesprek zullen ingaan. Men zal op zijn minst proberen te zorgen voor een kans op gelijkwaardigheid, dus randvoorwaarden vragen: een neutrale discussieleider! (Als die al te vinden is) En uiteraard wordt dat gezien als een onmogelijkheid of basaal wantrouwen. Een afwijzing dus en dan? “Ik heb het toch geprobeerd? Maar ze willen niet eens een eerlijk debat!
Wilders doet het goed! Hij kent de trucendoos van de communicatie en redt het nog steeds om per twee dagen reacties te ontlokken. Bij pubers leer je als ouders op gezette tijden niet te reageren en te negeren, maar het lukt ons geen van allen. In de huidige fase van onze maatschappij die geregeerd wordt door angst (voor de islam, ziekte, inkomen, veiligheid, rampen, milieu etc) is appeleren op angst een handige techniek: je hebt altijd succes. De politiek is blijkbaar niet in staat om in woord en vooral in gedrag consistent te streven naar openheid, eerlijke feedback, saamhorigheid, opheffen van onvrede en wrok, delen van verantwoordelijkheid, helderheid over doelen en taken en verantwoordelijkheid. Gedeeld leiderschap en dienend leiderschap (Joseph Jaworski) met inspiratie en motivatie moet men nog leren.
De maatschappij vraagt er om: laat ons meedenken en meedoen; neem ons serieus en gebruik onze kennis en ervaring die we allemaal hebben in onze eigen leefwereld! En als je dan inventariseert laat ons zien en voelen dat je er wat mee gedaan hebt!
Wij hebben geen Spindocters nodig, maar gewone mensen die zichzelf zijn.

Anjo