In een artikel van de Volkskrant wordt deze vraag bevestigend beantwoord. Het argument is dat door competentiegericht onderwijs en het beschikbaar stellen van kennis op het internet de parate kennis niet nodig is. Naar mijn idee is dit maar gedeelteijk waar. Het zal gelden voor bedrijven waar “weetjes” een onderdeel zijn van het dagelijks werk en dan nog vooral aan het begin van de nieuwe baan. Ook daar zitten nog lastige kanten aan, zoals de tijd die nodig is om kennis op internet te zoeken: per vraagje (naar wat al bekend is) al gauw een drie minuten. Een vraag of tien per dag is een half uur verloren werktijd. In de woorden van Ari (Paul van Vliet): kom je bij de dokter met een akelige ziekte die hij nog niet heeft gehad: zat niet in zijn pakket; “Een verspreiding aan gebrek van kennis”. Daar zit hem nu ook de crux en de uitdaging. In kennisintensieve organisaties ( organisaties die met hun kennis geld verdienen) is juist het beheer van de in de organisatie aanwezige kennis (Tacit Knowledge) een grote uitdaging. Daarnaast is het gebleken dat “nieuwe” kennis vooral ontstaat in een directe uitwisseling van stukjes kennis. Dit blijkt maar gedeeltelijk op afstand (via mail en internet) te kunnen. Blijkbaar hebben wij de andere 93% van onze communicatie (lichamelijke aanwezigheid) nodig om met elkaar in een soort “(kennis)Flow” te komen en Out of the Box (“op andere gedachten”) te komen. In genetwerkte organisaties, waarin men de neiging heeft elkaar weinig fysiek te ontmoeten, is dit van cruciaal belang. Hoe organiseer je dit?
Het leuke hiervan is toch ook: “De oplossingen van vandaag, zijn de problemen (Oh sorry, de uitdagingen) van morgen”.
Anjo
Laat wat van je horen
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.