Tolle (n) is een kunst!

In de periode dat mijn eigen boek uitkwam verscheen ook “de Kracht van het NU”, van Eckhart Tolle. Het was blijkbaar niet “op de juiste tijd”. Ik las het, begreep het en gaf hem gelijk. Nu 5 jaar verder en na “Cursus in wonderen”, boeken van Harding, Parsons, Sitskoorn, Liekens, Jawolski, Chopra, Qi Gong, Tai Chi en nog een aantal over Quantum fysica en New Biology kreeg ik een video van Oprah en Tolle en bestelde de DVD van Tolle’s retraite in Schotland.
Toen begon het bij mij te Tollen. Ik heb altijd beweerd dat verstand een handicap is, maar vooral omdat het speelt met werkelijkheden en die continu ontwerpt. Ook dat die werkelijkheden ons gevangen houden en veel leed bezorgen. Dat de oplossing is daar zo mee door te gaan dat je nieuwe, vrolijker en gelukkiger, werkelijkheden mee kan maken. Doe je dat samen met je partner, dan wordt je relatie ook weer gelukkig. Ik heb nooit beseft dat dit de grote truc van het Ego is: je blijft in het verleden en creeert een toekomst, maar je slaat het NU over en leeft niet echt.
Dan maar methode Tolle. Ik schrok mij een hoedje te ontdekken hoe razendsnel en ongelooflijk slim mijn Ego / Mijn Gedachten / Mijn denken wegschiet naar het verleden (of wat er voor Nu is gebeurd) of naar de toekomst (of wat er straks moet of morgen of volgende week). Ook hoe makkelijk Het zich voorbereidt op mogelijke moeilijke momenten en situaties (problemen ontwerpt die er nog niet zijn). Ook hoe het zich richt op een illusie dat ik iets speciaals heb of ben (en daarom een boek schreef(!) en nu een blog schrijf(?)). Het is bij mij nog steeds Tollen, maar ik krijg lol in het betrappen van mijn Ego en wordt er stil van, kleine momenten nog. Het levert wel meer rust en plezier op. Probeer het ook eens: ouderwets(?) Tollen.