Een oorlog tegelijk!

Kerst en Oudejaar zijn voor mij altijd twee momenten om mijn reflectie “te focussen” zoals dat tegenwoordig heet.

Kerst op “Vrede op aarde in de mensen een welbehagen” en op Oudejaar op “De Zin van het Bestaan”.

Ik doe dat nu (2018) in Frankrijk in de volle zon, een heerlijk glas witte wijn en wat oesters.
Calvinistisch als ik van oorsprong ben voel ik mij daar een beetje schuldig over, maar dat verdwijnt gelukkig weer snel.

Op de achtergrond valt plots een muziekje op: ” 1 oorlog tegelijk” (Jeroen van Merwijk). Er is oorlog in Soedan, waarom ben ik even kwijt …. De turken vechten, dacht ik, onterecht in Koerdistan ….

Wat schokkend is, is dat het een lied is uit de jaren 60 en de oorlogen genoemd nog steeds bestaan.

Waarom doen wij voortaan niet gewoon 1 oorlog tegelijk?

Als gewetensbezwaarde blijft het mijn hele leven een intense vraag: Waarom niet gewoon geen oorlog, geen gezeik!
Ik kom daar niet zomaar uit. Ik heb uiteraard mijn ratio die vanuit het systemisch denken wel argumenten heeft, maar toch? Waarom die strijd? Waarom die honger? Waarom geen totaal aandacht voor de mens die lijdt, behalve bij acties en rampen? Waarom geen gelijke verdeling?
Ik ben niet zo van het Koningshuis, maar het was wel een juiste boodschap van Trix. Gaat zij haar rijkdom schenken aan ….. bijvoorbeeld onze Stichting Chipata? Waarschijnlijk niet.
Daar zijn allerlei redenen voor, uiteraard.

Toch verbazingwekkend dat bij het Christendom, de Islam, het Boeddhisme en allerlei soorten religies naastenliefde en “Vrede op aarde in de mensen een welbehagen” de centrale overeenkomst is, maar het gebeurt toch niet.

Mensenwerk, toch?